باشگاه خبرنگاران پویا؛ دونالد ترامپ روز سه شنبه سخنانی را مطرح کرد که نشان از تغییری بزرگ در سیاست خارجی ایالات متحده است.ترامپ معتقد است که روسیه مسئول جنگی نیست که همسایه‌اش را ویران کرده است بلکه اوکراین را مقصر حمله روسیه می‌داند.
بیش از یک دهه است که غرب در برابر شرق قرار گرفته است و این موضوع به طور گسترده به عنوان یک جنگ سرد جدید شناخته می‌شود، اما با بازگشت ترامپ به قدرت، این فرضیه در حال طرح است که شرایط به نحو دیگری تغییر کند.در حالی که مذاکره‌کنندگان آمریکایی و روسی روز سه‌شنبه برای اولین بار از زمان تهاجم تمام عیار مسکو به اوکراین در حدود سه سال پیش، با هم دیدار کردند، ترامپ نشان داده است که مایل است متحدان آمریکا را رها کند تا با ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، هم‌پیمان شود.
ترامپ:روسیه جنگ را آغاز نکرد
ترامپ معتقد است که روسیه مسئول جنگی نیست که همسایه‌اش را ویران کرده است بلکه اوکراین را مقصر حمله روسیه می‌داند.
سخنان ترامپ در مورد این درگیری، برداشتی از واقعیت را ارائه می‌دهد که در اوکراین قابل قبول نیست و قطعاً از هیچ رئیس‌جمهور آمریکایی دیگری شنیده نمی‌شود.
ترامپ معتقد است، رهبران اوکراینی به دلیل عدم موافقت با در خواست روسیه برای الحاق شدن برخی از مناطق جنگی به روسیه شایسته حضور در مذاکرات صلح نیستند. ترامپ در روز سه شنبه گفت : «اوکراین هرگز نباید جنگ را شروع می‌کرد».
او همچنین افزود: «اوکراین می‌توانست معامله کند، اما این کار را انجام نداد».
تغییری تاریخی در مسیر سیاست خارجی
ترامپ در حال اجرای یکی از شگفت‌انگیزترین تغییرات سیاست خارجی آمریکاست، چرخشی 180 درجه‌ای که دوستان و دشمنان را مجبور به تنظیم مجدد در سیاست های بنیادی خواهد کرد.
او به وضوح نشان می‌دهد که ایالات متحده دیگر قصد ندارد پوتین را به خاطر تجاوز غیرموجه‌اش علیه یک همسایه ضعیف (اوکراین) منزوی کند در عوض، ترامپ که همیشه علاقه‌ای عجیب به پوتین داشته است، می‌خواهد روسیه را دوباره به صحنه بین‌المللی بازگرداند و آن را یکی از دوستان نزدیک آمریکا قرار دهد.
به گفته کوری شیک، مدیر مطالعات سیاست خارجی و دفاعی در مؤسسه امریکن اینترپرایز و مشاور امنیت ملی رئیس جمهور جورج دبلیو بوش، "این یک عقبگرد شرم آور از 80 سال سیاست خارجی آمریکا است.
به گفته افراد نزدیک به ترامپ، این تغییر موضع، اصلاحی ضروری برای سالها سیاست اشتباه است.
ترامپ و اطرافیانش هزینه‌های دفاع از اروپا را بسیار زیاد می دانند. از این منظر، دستیابی به نوعی توافق با مسکو، به ایالات متحده این امکان را می‌دهد که نیروهای بیشتری را به آمریکا بازگرداند و همچنین منابع امنیت ملی را به سمت چین که به گفته وزیر امور خارجه، مارکو روبیو "بزرگترین تهدید" است، معطوف کند.
این تغییر موضع ایالات متحده در طول هفته گذشته کاملاً مشهود بوده است. تنها چند روز پس از آنکه معاون رئیس جمهور، جی دی ونس، از متحدان اروپایی انتقاد کرد و گفت:مهم‌ترین تهدید اروپا تهدید از درون است، روبیو با وزیر امور خارجه روسیه، سرگئی لاوروف، دیدار کرد و به فرصت‌های همکاری با روسیه اشاره کرد اما لازمه توسعه روابط را پایان جنگ با اوکراین دانست.
نشست ریاض، یالتای قرن ٢١
در نشستی که در ریاض، پایتخت عربستان سعودی برگزار شد، هیچ یک از رهبران اوکراینی و یا سایر اروپایی‌ها حضور نداشتند؛ اگرچه روبیو بعداً با چندین وزیر امور خارجه تماس گرفت تا به آنها گزارش دهد.
به نظر می‌رسد که این نشست، ملاقات دو قدرت بزرگ برای تقسیم مناطق نفوذ، مانند کنگره وین یا کنفرانس یالتا در دوران مدرن است.
ترامپ پوتین را انتخاب کرد
ترامپ مدت‌هاست که پوتین را یک بازیگر قوی و "بسیار باهوش" می‌داند. از نظر او، پوتین شایسته تحسین و احترام است، برخلاف رهبران متحدان سنتی ایالات متحده مانند آلمان، کانادا یا فرانسه که ترامپ بارها آنها را تحقیر کرده است.
او اولین ماه از دوره دوم ریاست جمهوری خود را با بی‌اعتنایی به متحدان سپری کرد؛ نه تنها اروپایی‌ها را از مذاکرات در حال آغاز در رابطه با اوکراین کنار گذاشت بلکه آنها را تهدید به اعمال تعرفه کرد و از آنها خواسته است که هزینه‌های نظامی خود را افزایش دهند و ادعاهایی را در مورد برخی از قلمروهای آنها از جمله گرینلند را مطرح کرده است.
همچنین حامی میلیاردر او، ایلان ماسک، به طور علنی از حزب راست افراطی "آلترناتیو برای آلمان" حمایت کرده است.
ایان برمر، رئیس گروه اوراسیا، مشاور بین‌المللی،معتقد است : "در حال حاضر، اروپایی‌ها این رفتارها را به عنوان عادی‌سازی روابط ایالات متحده با روسیه توسط ترامپ می دانند، در حالی که با متحدان خود، اروپایی‌ها، به عنوان افراد غیرقابل اعتماد رفتار می‌کند، می‌بینند.
حمایت از AfD، که رهبران آلمانی آن را یک حزب نئونازی می‌دانند، ترامپ را به عنوان یک دشمن برای آلمان که بزرگترین اقتصاد اروپا است تبدیل کرده است . تمامی موارد مطرح شده نشان از تغییری بزرگ در سیاست خارجی ایالات متحده و آغاز مسیری دارد.
پایان پیام/