باشگاه خبرنگاران پویا؛ اظهارات اخیر ترامپ درباره برقراری صلح در خاورمیانه با هدف تصرف اراضی غزه در جهت اهداف اقتصادی و سرمایه‌گذاری خصوصی پیگیری می‌شود؛ رویکرد ترامپ منعکس‌کننده یک طرز فکر تجاری نواستعماری و سودمحور است که غزه را نه به عنوان خانه‌ای برای مردمش، بلکه به عنوان املاک و مستغلات اصلی برای سرمایه‌های خصوصی و پروژه‌های توسعه می‌بیند.
ترامپ در اوایل بحران غزه اصرار داشت که فلسطینی‌ها چاره دیگری جز ترک غزه به مقصد «تازه و زیبا» بدون امکان بازگشت به خانه ندارند. او همچنین درخواست‌های خود را از مصر و اردن برای پذیرش فلسطینی‌ها، به همراه سایر کشورهایی که نامی از آنها نبرد، تکرار کرد.
با این حال، در مواجهه با واکنش‌های جهانی علیه اظهارات ترامپ، سخنگوی او در 5 فوریه عقب‌نشینی کرد و گفت: ریشه‌کن کردن فلسطینی‌ها موقتی خواهد بود.
طرح ترامپ عملاً جاه‌طلبی‌های دیرینه راست و راست افراطی اسرائیل را زنده می‌کند. این ایده‌ای است که زمانی دور از ذهن به نظر می‌رسید اما مقامات اسرائیلی مرتباً آن را تکرار کرده‌اند. به عنوان مثال، پس از حملات 7 اکتبر، آریل کالنر، سیاستمدار حزب لیکود اعلام کرد: در حال حاضر، یک هدف وجود دارد نکبه [اخراج فلسطینی‌ها]. نکبه‌ای که نکبه سال 48 را تحت‌الشعاع قرار خواهد داد.
وزرای راست افراطی اسرائیل مانند ایتامار بن گویر و بزالل اسموتریچ مدت‌هاست که از «مهاجرت داوطلبانه» فلسطینی‌ها با غیرقابل تحمل کردن زندگی برای آنها تا جایی که مجبور به ترک آنجا شوند، حمایت می‌کنند.
طرح ترامپ صرفاً برای خشنود کردن جناح راست اسرائیل نیست و صرفاً ناشی از قرابت ایدئولوژیک او با اسرائیل نیز نیست. این طرح همچنین توسط منافع تجاری و طرز فکر نئواستعماری تعیین می‌شود که غزه را به عنوان مکانی اصلی سرمایه خصوصی می‌بیند.
چنین دیدگاهی ممکن است از جرد کوشنر؛ داماد ترامپ، صادر شده باشد که در فوریه 2024 گفت: «املاک ساحلی غزه می‌تواند بسیار ارزشمند باشد!»
با این شواهد، ترامپ تمام تلاش خود را می‌کند تا از طریق کوچاندن اجباری و سرکوب بیشتر مردم غزه با همراهی رژیم صهیونیستی، خود را به عنوان برقرارکننده صلح در منطقه معرفی کرده و همچنین منافع اقتصادی را از طریق سرمایه‌گذاری در غزه فراهم آورد.
با وجود اعتراضات شدید به طرح اخراج مردم غزه همچنین جبهه‌گیری افکار عمومی جهان علیه رژیم صهیونیستی، بعید به نظر می‌رسد که این طرح شدنی باشد؛ رسیدن به یک توافق دوطرفه حداقل در کوتاه‌مدت به نفع منطقه خواهد بود تا بیشتر از این سبب فجایع بزرگ نشود.
انتهای پیام/