باشگاه خبرنگاران پویا؛تیم ملی نوجوانان ایران که در دوره گذشته تا فینال رقابت‌های قهرمانی آسیا پیش رفته بود، این‌بار با هدایت مجدد عباس چمنیان نتوانست از مرحله گروهی صعود کند. شکست مقابل عمان و تاجیکستان، در کنار غیبت از جام جهانی نوجوانان، زنگ خطر جدی برای آینده فوتبال پایه ایران به صدا درآورده است.
تیم ملی نوجوانان ایران در این دوره از رقابت‌ها در گروه چهارم قرار داشت و با تیم‌های کره شمالی، تاجیکستان و عمان هم‌گروه بود. شاگردان عباس چمنیان در نخستین دیدار خود به مصاف کره شمالی رفتند؛ دیداری که با وجود شایستگی برای پیروزی، در نهایت با تساوی یک بر یک به پایان رسید.
این نتیجه، امیدواری‌هایی برای صعود به مرحله بعد ایجاد کرده بود، اما دومین دیدار مقابل عمان با شکستی تلخ همراه شد. در حالی که ایران دوبار از حریف پیش افتاد، ضعف‌های دفاعی و روانی تیم سبب شد تا نتیجه را سه بر دو واگذار کنند؛ شکستی که روند نزولی تیم را تشدید کرد.
در سومین و آخرین مسابقه، نوجوانان ایران مقابل تاجیکستان قرار گرفتند؛ دیداری که تنها با پیروزی در آن می‌توانستند شانس صعود داشته باشند. اما دریافت گل زودهنگام در دقیقه 12 نشان داد که کار برای شاگردان چمنیان بسیار دشوار خواهد بود. گرچه ایران در نیمه دوم گل تساوی را به ثمر رساند، اما دو گل دیگر از حریفی نه‌چندان قدرتمند دریافت کرد تا در نهایت با نتیجه سه بر یک مغلوب شود. تنها نکته مثبت این دیدار و شاید کل تورنمنت، درخشش ابوالفضل خلیلیان، دروازه‌بان تیم ملی بود که با چند واکنش درخشان مانع از شکست سنگین‌تر شد.
این نتایج ضعیف در حالی رقم خورد که نوجوانان ایران در دوره گذشته با هدایت حسین عبدی تا فینال پیش رفتند و به نایب‌قهرمانی آسیا رسیدند. غم‌انگیزتر آنکه جام جهانی نوجوانان این دوره با حضور 48 تیم و 8 سهمیه برای آسیا برگزار می‌شود، و ایران یکی از غایبان بزرگ آن است؛ غیبت تلخی که می‌توان آن را یک شکست استراتژیک در فوتبال پایه کشور دانست.
زنگ خطر از مدت‌ها قبل با نتایج ضعیف در تورنمنت‌های دوستانه به صدا درآمده بود، اما به نظر می‌رسد فدراسیون فوتبال توجهی به این هشدارها نکرده است. جلالی، یکی از مسئولان، شکست برابر عمان را «غافلگیرکننده» توصیف کرد؛ اما آیا واقعاً می‌توان چنین نتیجه‌ای را صرفاً یک غافلگیری دانست، یا باید آن را حاصل فقدان برنامه‌ریزی و نبود درایت در تصمیم‌گیری‌های کلان دانست؟
نکته قابل تأمل دیگر، شباهت تلخ این دوره با رقابت‌های سال 2018 است؛ دوره‌ای که باز هم عباس چمنیان سرمربی بود و تیم ملی نوجوانان از مرحله گروهی صعود نکرد. حالا بار دیگر، همان سرمربی و همان ناکامی، این پرسش جدی را مطرح می‌کند: آیا دوباره یک نسل آینده‌دار از فوتبال ایران در حال سوختن است؟
فوتبال پایه در ایران بیش از هر زمان دیگری نیازمند بازنگری، ساختارسازی و تغییر جدی در فرآیندهای مدیریتی و فنی است.
پایان پیام/