باشگاه خبرنگاران پویا؛ پرسپولیس یکی از بی‌حاصل‌ترین فصل‌های دهه اخیر خود را پشت سر گذاشت؛ در شرایطی که هواداران، مدیریت را عامل اصلی این ناکامی می‌دانستند، رضا درویش همچنان در جایگاه خود ماند، با این تفاوت که حالا دیگر "درویش بودن" در پرسپولیس شاید انتخابی از سر ناچاری باشد، نه از سر آرامش.تغییرات مدیریتی ناکام ماند، گاریدوی ناکارآمد آمد و رفت، خریدها جواب ندادند و شعارهای "حیا کن، رها کن" جای تشویق‌ها را گرفت. حالا درویش، که زمانی با چهره‌ای آرام وارد باشگاه شد، یا باید نشان دهد که با دست خالی هنر دارد، یا بپذیرد که پادشاهی در پرسپولیس، خطرناک‌تر از آن چیزی‌ست که تصور می‌شد.
پرسپولیس فصل گذشته را با ناکامی در تمامی رقابت‌ها به پایان رساند؛ فصلی که برخلاف یک دهه گذشته، حتی خبری از نایب‌قهرمانی هم نبود. ناکامی در کسب جام، به اختلافات درون‌باشگاهی نیز دامن زد تا جایی که شایعه استعفای رضا درویش، مدیرعامل باشگاه، و احتمال تغییرات مدیریتی به تیتر اول رسانه‌ها تبدیل شد. هرچند در نهایت درویش در جایگاه خود ماند، اما شعارهای "حیا کن، رها کن" از سوی هواداران و حضور پررنگ او در برنامه‌های رسانه‌ای برای دفاع از عملکردش، چهره‌ای پرتنش از فضای مدیریتی سرخ‌ها ترسیم کرد. برخی نزدیکان تیم این رفتارها را "عملیات فریب رسانه‌ای" نامیدند و درویش را به "فرار رو به جلو" متهم کردند.
یارگیری ضعیف، انتخاب مربی ناکارآمد و رقبا با دست پر
مشکلات پرسپولیس زمانی آغاز شد که این تیم در فصل نقل‌وانتقالات، در رقابت برای جذب بازیکن، از تیم‌هایی چون تراکتور عقب افتاد و سه مهره کلیدی خود را به این رقیب واگذار کرد. بازیکنان جایگزین نیز نتوانستند خلا ایجادشده را پر کنند و سرخ‌پوشان در کورس قهرمانی از سپاهان و تراکتور عقب ماندند.افزون بر آن، تصمیم جنجالی درویش برای آوردن ژوزه گاریدو به عنوان سرمربی، که از ابتدا هم مشخص بود ذهنیت قهرمانی ندارد، بر ابهامات افزود. نتایج ضعیف، سبک بازی ناپایدار و از دست رفتن امتیازات ساده، انتقادات از کادر مدیریتی را بیشتر کرد.
پایبندی به سقف بودجه؛ توجیه یا ضعف؟
مدیریت پرسپولیس بیشترین استناد خود در عدم موفقیت تیم را رعایت سقف قراردادها می‌داند؛ قانونی که برخی تیم‌ها آن را رعایت نکردند و با قراردادهای نجومی، ستاره‌ها را به خدمت گرفتند. در حالی که شاید این موضوع برای برخی قانع‌کننده باشد، اما منتقدان یادآور می‌شوند که فوتبال ایران سال‌هاست با پرداخت‌های غیررسمی، حواله خودرو، زمین، و پاداش‌های خارج از قرارداد عجین است و البته پولهای نامتعارف.در همین راستا، بخشی از هواداران که به عملکرد درویش در جذب بازیکن مناسب و تاثیرگذار در فصل قبل منتقدند، اعتقاد دارند فقدان درایت مدیریتی، انتخاب‌های ضعیف و روابط خاص برخی بازیکنان در ناکامی فصل گذشته نقش داشته‌اند.نکته‌ای که موافقان مدیریت فصل گذشته و فعلی این تیم آن را به هیچ عنوان برنمی‌تابند.
فصل بدون جام، اما با خوش‌شانسی مدیریتی!
شاید خوش‌شانسی درویش این بود که پرسپولیس نه به استقلال با گاریدو باخت، نه با کارتال که در نیم‌فصل دوم هدایت پرسپولیس را بر عهده گرفت. حتی مقابل قهرمان لیگ، تراکتور، چهار امتیاز از مجموع شش امتیاز ممکن را گرفت. با این حال، افکار عمومی قانع نشدند و در نهایت، فصل بدون جام با اعتراض‌های گسترده به مدیریت همراه شد؛ از شعارهای هواداری تا حضور کاپیتان در برنامه تلویزیونی برای شفاف‌سازی اوضاع تیم که نشان از تلاطم در درون تیم داشت.
نقل‌وانتقالات داغ و شائبه‌های تازه
حالا در آستانه فصل جدید، خبرها حاکی از خریدهای پرهزینه و پرشائبه برای پرسپولیس است. گفته می‌شود درویش، با تجربه از فصل گذشته، سراغ جذب بازیکنانی رفته که رقم قراردادشان از همیشه نجومی‌تر است؛ هرچند منابع رسمی این مبالغ را تأیید نکرده‌اند. تا به این لحظه، بیفومه، پیام نیازمند، فخریان، کاپمیان و رضا شکاری با پرسپولیس قرارداد بسته‌اند و جذب چند مهره کلیدی دیگر نیز در دستور کار است.
این سؤالات مطرح‌اند:
اگر امکان چنین خریدهایی وجود داشت، چرا فصل گذشته چنین عملکرد ضعیفی رقم خورد؟
آیا این خریدهای پرهزینه برای اثبات حرف‌های درویش انجام می‌شوند؟
یا اینکه او در آستانه جدایی، زمین سوخته‌ای با هزینه‌های سنگین برای مدیر بعدی به جا می‌گذارد؟
فصل سخت‌تر در پیش است
چه درویش بماند و چه برود و هر شخص دیگری جایگزین او شود، پرسپولیس فصل دشواری در پیش دارد. مدیریت لیست خواسته‌های کارتال، توازن پرداخت‌ها، تمدیدهای گران‌قیمت و کنترل حواشی پیرامون خریدهای بزرگ، چالش‌هایی است که از همین حالا سایه سنگینی بر باشگاه انداخته است. ئرویش احتمالاً در صورت ماندن به هر دری خواهد زد تا همچنان لقب پرز را که در اختیار او بود و هواداران به او داده بودند حفظ کند و آب رفته را به جوب بازگرداند اما باید توجه داشته باشد که پادشاهی در پرسپولیس تیغ دو لبه است و اگر از راه خود نباشد بهتر است که به همان درویشی بسنده کند.
انتهای پیام/