باشگاه خبرنگاران پویا؛ در حالی که بسیاری از خانواده‌ها در تأمین هزینه‌های روزمره خود با دشواری روبه‌رو هستند، اینستاگرام صحنه ظهور پدیده‌ای تازه شده است.
کترینگ‌ها و رستوران‌های لاکچری برای حیوانات خانگی. در این صفحات مجازی، منوهایی ارائه می‌شود که شباهت زیادی به رستوران‌های انسانی دارد؛ از صبحانه و پیش‌غذا گرفته تا استیک، پیتزاهای موسوم به «هاپایی» و حتی «پاستای سگ فردو».
اوج این جریان در برگزاری جشن‌های تولد حیوانات دیده می‌شود؛ جایی که کیک‌هایی با طراحی خاص و قیمت‌هایی تا یک‌میلیون و 300 هزار تومان عرضه می‌شود. این کیک‌ها در طعم‌هایی چون مرغ، گوشت، سیرابی و استیک تهیه می‌شوند؛ طعم‌هایی که برای حیوان چندان معنا ندارد، اما برای صاحب حیوان نمادی از تفاخر و نمایش جایگاه اجتماعی است.
کارشناسان اجتماعی این روند را نوعی مصرف‌گرایی نمایشی توصیف می‌کنند؛ پدیده‌ای که در آن هزینه‌های گزاف نه برای نیاز حیوان، بلکه برای نمایش سبک زندگی و تمایز طبقاتی صرف می‌شود. به باور آنان، گسترش چنین الگوهایی در شبکه‌های اجتماعی می‌تواند به تشدید شکاف‌های فرهنگی و طبقاتی در جامعه دامن بزند.
بعد از راه‌اندازی مهدکودک‌ها و کافی‌شاپ‌های مخصوص حیوانات خانگی، حالا نوبت به رستوران‌های ویژه حیوانات رسیده است؛ پدیده‌ای تازه که در روزهای اخیر با انتشار منوی آن در شبکه‌های اجتماعی واکنش‌های گسترده‌ای برانگیخته است.
در این منو غذاهایی با عنوان‌هایی همچون «چلو مرغ سگی» و «چلو گوشت سگی» با قیمت‌های میلیونی به چشم می‌خورد؛ ارقامی که نه‌تنها بالاتر از هزینه بسیاری از غذاهای انسانی است، بلکه نشان‌دهنده نوعی نمایش آشکار تجمل‌گرایی به حساب می‌آید. این در حالی است که بخش زیادی از جامعه در تأمین معیشت روزمره خود با مشکلات اقتصادی روبه‌روست.
کارشناسان اجتماعی معتقدند چنین پدیده‌هایی به‌جای پاسخ به نیاز واقعی حیوانات، در واقع نمادی از مصرف‌گرایی افراطی و تفاخر طبقاتی است؛ روندی که می‌تواند به شکاف اجتماعی و تحقیر غیرمستقیم شأن انسانی منجر شود. حضور نام غذاهایی مانند «عدس‌پلو با گوشت» یا «سبزی‌پلو با ماهی» در منوی حیوانات نیز به گفته منتقدان، بیش از پیش این حس را تقویت می‌کند که جایگاه انسان و حیوان در برخی فضاهای تبلیغی عمداً در یک سطح قرار گرفته یا حتی وارونه جلوه داده می‌شود.
برخی ناظران فرهنگی، این جریان را نتیجه تأثیرپذیری بی‌مرز از الگوهای غربی می‌دانند؛ الگویی که طی سال‌های اخیر از مسیر رسانه‌ها و جهانی‌سازی توانسته به بازتعریف جایگاه حیوان در برابر انسان بینجامد. آنان تأکید می‌کنند که در فرهنگ ایرانی، مهربانی با حیوانات جایگاه ویژه خود را دارد، اما هرگز به معنای برابری یا اولویت‌دادن به حیوان بر انسان نیست.
از نگاه تحلیلگران، وظیفه نهادهای فرهنگی و اجتماعی در چنین شرایطی، نه مقابله با اصل نگهداری از حیوانات خانگی، بلکه جلوگیری از ترویج سبک زندگی مصرف‌گرایانه و بازنمایی الگوهای فرهنگی بومی است؛ الگویی که بر حفظ کرامت انسان در کنار توجه معقول به حیوانات تأکید دارد.
پایان پیام/